Papatyalar Albayım… Papatyalar…
Ömrüm sorgulamakla geçiyor Nereden nereye geldik. Yorulmuş bedenim Sallanmakla titremekle geçiyor. Usul usul kapanıyor göz kapaklarım Ürkek ürkek bakışlarım kayboluyor Işıltımı kaybediyorum. Parça parça dökülmüşüm Duygularım kalmış geriye. Gecenin derinliklerine indiğimde ise Paramparça ruhumun diplerinde Saklı kalan çocuksu duygularım. Camımın aralığından içeri sızıp yüzümü okşayan rüzgarı kucaklıyorum. Gün yüzüne çıkmayı bekliyor hislerim. Tutunmaya çalışıyor bedenim Asılı kalan ruhuma. Çok yoruldum ben hayat denen bu sınavdan. Kaybolmak istiyorum Özgürce Bilmediğim bir şehrin sokaklarında. Yıllar çok hızlı geçti ve ben hep bir yabancının sevgisinde aradım hiç sahip olamadığım huzuru. Fark edemeden Geçmişimin esiri, mutluluktan yoksun biri olmuşum. Düşünmek içimi çürütüyor ve içim yanarken üşüyor dışım. Sarılmak istiyorum hepsi bu işte. Eskiyi özlüyorum Saf ve masum sevgileri. Dışarıdan izliyorum hayatı ve elimden kayıp giden su gibi berrak zama